dinsdag 17 augustus 2010

Wachten, wachten, wachten, ...

 Foto: Paulina Szatanska


Bij de tandarts, bij de kassa, bij de tramhalte, ... een mens wacht wat af in zijn leven. Met alle gevolgen van dien: stress, een slecht humeur, ruzie, of een gesmolten bak ijs in je tas. Ja, ... het kan verkeren! Maar gelukkig! Arthur’s Beauty en Wellness Salon heeft Well-icht enige bruikbare tips om het wachten aangenaam te maken.



Zo stond ik laatst op een perron te wachten op de metro. In mijn wandeling, richting het bankje dat mijn wachten zou verzachten, besefte ik in gezelschap van 2 reisgenoten, die zichtbaar van een ijsje genoten en van het lange wachten geen last leken te hebben, dat de man met rollator die zich over hetzelfde perron in dezelfde richting voortbewoog, mij waarschijnlijk mijn plaats op het bankje zou kosten. Ik zou één van de anderen natuurlijk kunnen opzadelen met een gigantisch schuldgevoel, maar het idee had inmiddels post gevat in MIJN brein en ik ben dan niet snel geneigd om de zwarte piet aan anderen door te spelen. “Deal with it!” brult mijn geweten me dan toe, zoals ik ook altijd hoop dat andermans geweten zal doen als een persoon vóór mij, direct na het passeren van de doorgang, geen keuze kan maken tussen linksaf, rechtsaf of rechtdoor en dus stopt met lopen. Gelukkig, (maar voor wie?) werkt ‘mijn stemmetje’ meestal heel efficient.

Mijn ongemak had zich van mij meester kunnen maken. Ik had de man terloops kunnen vloeren en een ambulance kunnen bellen, maar schijnbaar onvermijdelijk reageerde ik op zijn stem. Hij maakte een opmerking over de geestdrift van enkele spelende kinderen op hetzelfde perron. En omdat ik dat beaamde hoorde ik van hem, hoe zijn kleinkinderen zojuist uit Kenia waren teruggekeerd. Hoe ze daar ‘slecht’ te eten hadden gekregen en tijdens de lange reis te kort hadden geslapen. Hoe ze nu voor de televisie zaten, zichtbaar vermoeid. Hoe één van hen inmiddels in de puberteit was beland.... Maar vooral hoorde ik een verhaal over liefde en trots van een grootvader, geen invalide, maar een trotse vriendelijke man, die allang weet, dat ook de rat-race van de 21e eeuw futiel zal blijken in het aardse bestaan.



Ik dwaal af. Terug naar de tip van vandaag: Knoop tijdens het wachten eens een gesprekje aan met iemand die je niet kent. Het zal je verbazen!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten