Eerlijk

Het lukt me nauwelijks een glimlach te onderdrukken. Als opgewonden kleuters trekt men stampvoetend ten strijde.  

Hoogstwaarschijnlijk heeft niemand van hen nog géén flatscreen tv; hebben velen geen idee van het aantal euro’s  wat maandelijks in de supermarkt achter blijft; gaat de yoghurt met een houdbaarheidsdatum tot gisteren, ongeopend de vuilnisbak in; rijden zij een auto die tenminste 15.000 euro heeft gekost; heeft het overgrote deel een tweede auto; een tweede, of zelfs derde vakantie; een wasdroger en een afwasmachine; een droomkeuken;  een computer én een laptop; een tablet en een spiegelreflexcamera waarvan de mogelijkheden hen enigszins ontgaan. Maar daar gaat het ook niet om. ’n Hebbedingetje.

 Waar het mogelijk wel om gaat is dat men, door de tijdgeest is opgejaagd om een spaarplan, een hypotheek (aflossingsvrij) en andere schulden aan te gaan, waardoor het een behoorlijk spannende onderneming wordt om op kleinere voet te gaan leven. De schuldeisers staan dat misschien helemaal niet toe.

En nu zijn ze boos. Het is niet eerlijk!

Niet eerlijk?

 

Het is voor mensen “die echt iets van hun leven willen maken” heel jammer zegt Jarico Vos (JOVD), maar is het niet zo dat veel van ‘die mensen’ (waaraan hij refereert) gewoon in een gespreid bedje zijn geboren? Sinds de 80er jaren kan ik me geen crisis meer heugen.

Jarico, ik zou je het volgende willen vragen. Denk je niet, nu de tegenslag een feit is, dat nu pas kan gaan blijken wie er in staat is zelf echt iets van zijn leven te maken.

De oplossing is niet voor de hand liggend, maar eist dat men gaat nadenken over de auto, de vakantie, de boodschappen en de afwas ... én over zelf afgesloten leningen, de moraal van de financiële wereld, fossiele brandstoffen, vervuiling en (voedsel-)verspilling, kinderarbeid, uitbuiting, graaiende 'managers', de eigen ecologische voetafdruk etc. etc. ...

Eerlijk? Waar dan?

Ik nodig een ieder uit om eens buiten te komen spelen.